‟Yitirdiğimiz dostlar, yüreklerimizde gömülüdür Maximilien, toprakta değil․ Bunlardan biri bana can veren insan, diğeri zeka veren insandır․ Ne zaman tereddüt geçirsem hemen onlara danışırım․ Eğer bu dünyada birine bir iyiliğim dokunduysa, bunu onların nasihatlerine borçluyum․ Sen de kalbinin sesini dinle Maximilien․ Bana surat asmayı sürdürmenin doğru olup olmadığını ona sor․”
Sayfa 539 - Anonim Yayıncılık | 5. BasımKitabı okudu
·
138 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.