Açık iletişimciler, söyler.
Imalı iletişimciler söylenir.
Örtük iletişimciler, ne söyler ne de söylenir;
bekler ki karşısındaki "içinden geçenleri" okusun!
Gelişmiş insanlar açık iletişimi tercih eder. Modernlerin tarzı budur.
Orta derecede gelişmiş olanlar ise imalı iletişimi daha sık kullanır.
Temel Türklük becerilerinden olan "laf sokmak" belirli bir zekâ ve beceri gerektirir! Taşra kültüründe ise, örtük iletişim yaygındır. Bu insanlar söylediklerinden çok “suskunlukları" üzerinden anlaşılmayı beklerler.
“Ben acıktım" bile diyemez, “karnım acıktı" derler! “Sessizliğin çığlığı" gibi ifadelere bayılırlar. Otoriter aile ve toplumlarda örtük ve imalı iletişim daha yaygındır.
Sayfa 32Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.