“Herkes bir şeylerin suçunu birilerinde arıyordu.” Herkese merhaba! Bugün Deniz Dülgeroğlu sayesinde tanıdığım Ayfer Tunç’un okuduğum ilk kitabı ile karşınızdayım. Tunç oldukça başarılı ve dili oldukça sade olan bir yazar. Kullandığı cümleler hayatı, insanların içindeki hayatları yansıtıyor. Dilini, anlatım tarzını çok beğendim. Kitabın kendisine gelecek olursak, “Kapak Kızı” bir dergide ‘Ayın Kızı’ olarak anılan kapak fotoğrafında çıplak fotoğrafı bulunan Şebnem. Konusu ise Şebnem’in farkında olmadan birkaç insanın hayatında yaptığı balyoz etkisi. Bu balyozu yemiş üç ana karakterimiz ise Bünyamin, Selda ve Ersin. Üçü de hiç beklemedikleri bir anda yıllar sonra -Bünyamin hariç- Şebnem’i görüyorlar bir derginin kapağında. Hem de hiç beklemedikleri bir şekilde. Kimi zaman Şebnem’i yaptığı bu davranış için yargılıyorlar, kimi zaman haklı görüyorlar, kimi zaman ise Şebnem’den yola çıkarak bunca süre yaşadıkları hayatın anlamını, çevresindeki insanlarla ve onların birbirleriyle olan ilişkilerini sorguluyorlar. Açıkçası ben üç kahramanımızın hayatı sorgulamalarını çok beğendim. Akrabalarıyla, akrabalarının birbiriyle, Şebnem ile olan ilişkilerini, hayattan ne kadar zevk aldıklarını, gerçekten mutlu olup olmadıklarını düşünmelerini çok beğendim. O kadar gerçek ve hayattan cümleler ile anlatılıyordu ki bu sorgulamalar, ‘Aaa ben de içten içe böyle düşünüyorum, beni yansıtıyor bu cümle’ diyebileceğiniz bir cümle ile illa ki karşılaşabiliyorsunuz. Kitabın bir kısmında elime kağıt kalem alıp soyağacı çıkarasım geldi. Kahramanların o kadar çok halası, amcası, eniştesi var ki. Bu durum okumamı zorlaştırdı. Bir de bazı şeylerin yarım kaldığını hissettim. Örneğin Selda’nın annesine vermekten vazgeçip Bünyamin’e verdiği hediye neydi? Üç karakterimizin hayatı nasıl devam etti? Şebnem nasıl bir hayat yaşıyordu? Şebnem’in hayatını anlatan bir bölüm olmasını çok isterdim. Genel olarak birkaç pürüz haricinde kitabı beğendim, okumayı düşünen herkese öneririm. Kitapla kalın, iyi okumalar!