Edgar Allan Poe'nun şiirlerinde melankolik bir hava mevcut. Mitolojik öykülerden esinlenilmiş, kasvetli, korku ve hüzün ve ölüm dolu şiirler.. Şiirlerde ruhun ne hissettiğini ve önemine de dikkat çekmiş. "YALNIZ Olmadım çocukluğumdan beri Başkalarının olduğu gibi – Görmedim dünyayı, nesneleri Başkalarının gördüğü gibi – Kandırmadı hüznümü, tutkuları Aynı ortak pınarların suları Aynı zevki duymadı yüreğim Aynı şevkle uyanmadı yüreğim – Sevdiğim her şeyi yalnız sevdim – Çocukluğumda, çocukluk çağında Fırtınalı bir ömrün derinliğinden Çıktı hâlâ tutsağı olduğum gizem – Çıktı sellerden ya da pınarlardan – Dağlardaki kızıl kayalıklardan – Gölgesi dolanan güz güneşinden Onun sonsuzdaki altın renginden Çıktı gökyüzünün yıldırımlarından Yanımdan uçarak geçtiği zaman. Ve kasırgadan, gökgürültüsünden Ve buluttan ve bulutun sisinden (Havanın kalanı mavileştiği an) Gözlerimde iblis şeklini alan. 1829" Kitabı bir anda okumanızı tavsiye etmem. Şiirlerin daha iyi anlaşılması için şiirlerden sonra bu şiirler ile ilgili açıklamalar mevcut. Bu sayede şiirlerin ruhuna kolaylıkla adapte olabileceksiniz. Aşkın güzel duygusunu da hüzün ile yeniden yaşatmak istemiş bana göre. "Tenha bir gülün bile bitmediği Şu yolumun çevresine yığılan Kötülükler arasında sevgili Bir şey var hiç değil, beni avutan Seninle ilgili rüyalarımda. Yumuşak bir erincin Cennetini Yaşar ruhum o düşlerde, orada. Senle olan anılar benim için Büyülü, uzak bir ada gibidir Kuşattığı uğuldayan denizin – Özgür, uzak, ürperen okyanusun. Ama orda, hiç değil, duru gökler O ışıklı adanın tam üstünden İnsanlara sürekli gülümserler." Yaşadığı olayların etkisi ile yazdığı şiirler de yer alıyor. Ben okurken keyif aldım ancak şiir okumaya yeni başlıyorsanız sizi yorabilir. "Dinleyin çınlayan çanları Demir çanları Hangi kutsal düşünceye sesleniyor şarkılar Gecenin sessizliğinde Nasıl da titriyoruz dehşetle Hazin sesi tehditler savurduğunda Zira paslı gırtlağından Dalgalar halinde çıkan Her ses bir iniltidir. Ve insanlar – oy, insanlar – Çan kulesinde yapayalnız Yaşayan insanlar Çan çalanlar, çalanlar, çalanlar Bu boğuk tekdüzelikte Onur duyarlar İnsan yüreğinde taş yuvarlamaktan – Ne erkektir onlar, ne kadın Ne hayvandırlar, ne insan Hortlaktır onlar, Kralları da bu çanı çalan." Kitabın içerisinde Edgar Allan Poe'nun en çok bilinen iki şiiri: Kuzgun ve Annabel Lee şiirleri bulunmaktadır. Şiirlerin açıklamalarından sonra Edgar Allan Poe'nun hayatının da anlatılması şiirlerle bir bütünlük sağlamış. Çeviri olduğu için dil olarak biraz yorabilir ancak ben sevdim. Eğer ingilizceniz iyiyse orijinal diliyle de okuyabilirsiniz.

Şiirler - Annabel LeeEdgar Allan Poe · Varlık Yayınları · 20121,246 okunma

·

257 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.