"İnsanlar hayatın olağan akışında sevdiklerinin can sıkan sözlerini, davranışlarını dahi onları kaybedince özlemeye başlar. En kıymetlilerle geçirilen zamanın kıymeti onlarsız yaşamaya başlayınca anlaşılır. Hele o insanlar gibi seven, koruyan kollayan başka kimsenin hayatında olmayacağını bilmek, hepsinden acıdır. Hayatın doğal akışıdır; doğmak, büyümek ve ölmek. Bir insanın gerçek anlamda büyümesi ise anne babasını kaybettikten sonra tamamlanır. İnsanların büyüme hevesi bu gerçekle yüzleştikten sonra kırılır."