Yani şu içimdeki küçük kalbim sanki çat diye yere düştü kırıldı :’( Filiz adındaki bir tavuğun hikayesi bu. Yeri geldiğinde güldüren yeri geldiğinde hüzünlendiren bir hikaye. Özellikle son 3 sayfada gözyaşım pıt… Özgürlüğü, anneliği, fedakarlığı, sevginin önemini, cesareti, umut etmeyi asla bırakmamamız gerektiğini tekrar tekrar gösteren bir kitap oldu benim için. Farklı türden canlıların birbirini anlayamacağını düşünen her canlıya bir ders niteliğinde. Özellikle bir dişi kahramanın hikayesinin anlatılması beni çok mutlu etti. Geleneklere baş kaldırmak çoğu zaman zor olsa da hayallerinden vazgeçmeden tüm bunlara bir şekilde meydan okuyan güçlü bir tavuğun öyküsü. Okurken sürekli bir insanmış gibi düşündüm, duygularının tamamıyla bizimkilerle aynı şekilde anlatılmasından kaynaklı bir durum olsa gerek. Tavuğun onca yaptığı şeye rağmen son sahne de gelinciğin yaptığı bana şu hikayeyi anımsattı: “”””Bir gün dervişin biri, suya düşen bir akrebi kurtarmak ister. Elini uzatınca akrep sokar. Derviş tekrar dener, akrep yine sokar. Bunu görenler dayanamaz ve Dervişe: “iyilik yapmak istediğin hâlde sana zarar verene daha ne diye yardım edersin?” diye sorarlar. Dervişin cevabı manidardır: “Akrebin fıtratında sokmak var, benim fıtratımda ise yaradılanı sevmek, merhamet etmek...”””””

Uçabileceğini Hayal Eden TavukSun-mi Hwang · Genç Timaş · 20202,086 okunma

·

346 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia Özbey Bulgurcu