Mümkün olduğu kadar geniş yelpazede kitap okumayı severim. Çünkü okumadan zevklerimize ve ilgi alanlarımıza hangisinin uyduğunu nasıl bilebiliriz ki?
Kitabı elime alınca farklı bir anlatımın içinde buldum kendimi. Biraz düşününce acaba dedim yazar farkındalık oluşturmak için mi böyle yazdı? Ya da konuşma çizgisinin olmaması bir nevi tükenmişliği mi gösteriyor?
Böylece yazarı merak edip biraz araştırdım. 2004 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan feminist bir yazar. Aynı zamanda oyun yazarı da. Kitabın filmi de mevcut. Yazarı araştırırken ilginç bir bilgiye de denk geldim. Kalabalık korkusu nedeniyle Nobel Edebiyat Ödülü’nü almaya bizzat gidememiş.
Kitaba gelecek olursak; ilk sayfalarda konuyu tam anlamıyla çözemedim arkadaşlar. Tuhaf bir anlatımın içine sürüklendim. Sonra tane tane okuyarak ve okuduğum sayfalara geri dònerek az da olsa konuyu kavrayabildim. Fakat anlatım karmaşası baştan sona devam etti. Pes ettim ve öylesine okudum. Dümdüz. Piyanist Erika'nın sadomazoşist dürtüleri sayesinde öğrencisine yaşattıklarını anladım fakat cümle içinde geçen bazı durumlar karmaşık geldi bana. Yoruldum. Çok yoruldum. Yani ne diyebilirim ki. Biraz tuhaf bir kitaptı. Bitince de "Bu kitabı niye aldım ki? diye sordum kendime. Sanırım kitabın bir zamanlar yasaklı olması beni cezbetti.
