Yirmili yaşlara bir oğulun annesine yazdığı mektup formatındaki bir kitap. Çok zorlandım okurken, nefessiz kaldım. Çünkü insan anne olunca nedense her kötü şeyin kendisinin ve çocuğunun da başına gelecekmiş gibi hissediyor. Her satırda ya benim oğlumda bana böyle mektuplar yazarsa diye çok korktum. Vietnam göçmeni bir aile, savaşın içinden geçmişler ve acısını hala taşıyorlar. Nesiller boyunca da devam edecek karmik bir lanet gibi peşlerinde her acı.. Kitapta otobiyografik ya da kurmaca olarak yazılan her şey beni çok üzdü…
Yazarın şair olmasından kaynaklanan çok güçlü bir metini var. Akıcılığına hayran kaldım.
En sevdiğim cümle:
‘’Her kar tanesinin birbirinden farklı olduğunu söylerler, ama kar fırtınası hepimizin üstünü aynı şekilde örtüyor.’’
Sevgili ‘’Küçük Köpek’’ seni hiç unutmayacağımdan emin olabilirsin.