Canım Arkadaşım - Özgür Balpınar“Uçmak, güzel bir kuş olmaktan evladır.”
Çocuk Edebiyatı kulübümüz vesilesiyle tanışmıştım hem Özgür Balpınar ile hem de onun başarılı kalemiyle. "Göğü Yere İndirelim" kitabını beğenerek okumuştuk öğrencilerimle. O kitabın referansıyla başladım Canım Arkadaşım'a. Ve an itibariyle büyük bir hüzünle bitirdiğimi ifade edebilirim.
Sıcağı sıcağına yapılan yorumlar her zaman objektif olmuyor. Zira o etkinin zirve yaptığı anı yaşıyor insan. Yine de bekletme istemedim incelemeyi.
Canım arkadaşım bir çocuğun gözünden insan ve doğa sevgisini, farklılıkların güzelliğini, hayatta paradan daha değerli şeyler olduğunu anlatan samimi bir eser.
"Büyükler zamanın çok değerli olduğunu söylerler fakat sevdiklerine hiç zaman ayırmazlar."
Eserin çıkış noktalarından biri... Büyüdükçe hayatı daha çok ıskalıyor ve maddi değerlere daha çok önem vermeye başlıyor. Bu durum gözlerimize perde indiriyor ve hayatın güzelliklerini görememeye başlıyoruz. Farklılıklar yüzünden çatışmalar yaşıyor, birbirimize nefretle bakıyoruz.
"Acaba bu sabah güneş kimler için doğdu, kimler gölgede kaldı? Kuş sesleri kimlerin yüreğini cıvıldattı ve kimler bu sesleri duymazdan geldiler?"
Son bir yılda kaç defa güneşin doğuşuna şahit olduğunuzu düşündünüz mü? Bu sayı bir elin parmaklarından fazlaysa şanslısınız demektir. Peki ya hiçse? En son ne zaman bir ağacın karşısına geçip onu izlediniz? Oysa çocukken bulutlarla oynuyor onlardan şekiller çıkarıyorduk unuttunuz mu? Ahh kitap... Ne yaralarımı deştin bilmeden...
Farklı hayatlar yaşayan iki çocuğun aynı gökyüzünü o kadar güzel paylaşmalarını ele alıyor ki eser, kapağı kapayınca ister istemez kendimizi hayatı sorgularken buluyoruz.
Ben inceleme son verirken siz de şu soruyu bir düşünün buraya kadar okuma inceliğini gösterdiyseniz eğer:
Neden bu kadar yabancıyız birbirimize, üstelik bu kadar yakınken?
