-Beni seviyor musun?
+Evet.
-Nasıl?
+Yokluğuna sabredecek kadar...
Kitabsever
Yokluğun ateşten gömlek
Nasip mi seni görmek.
Kör oldu beklerken gözlerim,
Bu mudur yâr sevmek?
Varlık aleminin yoklukla imtihan olunan ruhlarıyız biz.
Sabrın ateşten gömlek olmasına rağmen,
Kül olmayı da, savrulmayı da sahipleniriz biz.
Kitabsever
Yokluğunla sınama demiştim oysa,
Benim acılarım ters teper.
Acıyı acı söker bende ama,
Acısa da kalbim, maskeler takar...
Sabır elzem demişler,
"Nasıl sabredileceğini
Yokluğunda öğreneceksin!"
Demeği unutmuşlar.
Her yüreğin harcı değil ruhundan sevmek.
Her kalp dayanamaz mesafelere.
Her aşık vefalı değildir, zaman yorar..
İşte yokluğuna da sabredecek Gönül bulunmaz..
Sen benden gittin de,
Ben senden gidemedim.
Yokluğunun sabrındayım, sevdiğim...
Her yeni gün, yeni bir sen.
Her geçen gün, yine bir sen.
Gelen de sen, geçen de sen.
Ahhh, seninle sensizliği bir bilsen....
Sabredecek gücü buldum da kendimde, kalbimle başaçıkmıyorum. İşte o gün anlayacaksın, benim de bir kalbim olduğunu, iki damla gözyaşın akacak tam da hayalimin baş ucunda🍂
Evet,
Sevda, yanındayken varlığıyla gün almak değildir.
Sevda, yokluğunda bile hasretine dayanabilmektir....
Yokluğunda kı sessizliğim,
Senden kalan yegane tesellim..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.