“ ‘Ne o? İstanbul’ diye mırıldandı ve ekledi:
‘Vah yavrum Yahya Kemâl’
Karşı kıyıya bakarken onu hatırlamıştı: ‘Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rüyada/ Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.’
Şimdi ise, önündeki pis masaya bakıyor ve rıhtım ile Moda arasındaki bazı görüntüleri de hatırlayarak, İstanbul’u, rüyada, en uzun ve hoş rüyada yaşamak bir yana, kirletenlerle, pisletenlerle, çirkinleştirenlerle dolu bir şehir olarak düşünüyordu. Karşısında artık, adaları ile eşsiz Marmara ve o enfes siluet yoktu. İçi kapkaraydı.”
Sayfa 40Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.