Lev Tolstoy ne diyordu; Acı duyabiliyorsan, canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın. #128068221 #128068078 Kitaba henüz yeni başlamıştım ki benzer acıya sahip olduğum için belki de fazlasıyla derinden etkilendiğim satırlar ile karşılaştım.

Çağlayan Aslan gerçeklik ile hakikat arasındaki ince çizgi ile anlattığı deneme-öykü kitabını "Ununu sermiş eleğini asmış." bir eda ile bu nasıl bir dik duruştur dedirtiyor. (Ancak çıkardığı bu ilk kitabı, son kitabı olmayacağı için kendini çok daha fazla geliştirip her seferinde daha iyisini yapacağına eminim.) Bu dik duruşun sebebinin kendine has farklı üslubuyla yazılarını kaleme alan yazarın denemelerdeki şahsına münhasır aktarımı ile duygularımızı inceden ve derinden nazikçe yoğurduğuna şahit oldum. Ve benim için en can alıcı olan durum ise yazarın kitabı yazma amacı ve sonucunda ki hassas terazisinin babası adına iyilikte kendisiyle bir yarış halinde olması. "İzlerini çok belirgin bırakmıştı bu hayata en izlerini takip ederek ulaşırdın her insana."