Öncelikle kitap bir çırpıda okunmuyor. Başlarda kitabın geçtiği kilise bölümlerinin detaylı betimlemesi beni zorlasada romanın geri kalanını daha rahat kurgulayabilmek için önemli. Kitap hırslı ve kibirli bir rahibin seçilmiş olduğuna inanarak başladığı amacının ardından azimle, inatla gitmesini anlatıyor. Burada beni en çok etkileyen şey rahip amacın kutsallığına inandıkça önüne çıkan rasyonel eleştirilere kulak tıkıyor, onları şeytanın işi olarak görüyor ve daha da hırslanıyor. Hırsımız ve kibirimizi kontrol altına almazsak etrafımızdaki her uyarıcının bizi daha da kamçılayacağının, felakete bir adım daha gideceğimizin göstergesi. Kitabın sonunda her ne kadar başlangıç amacı Tanrı’nın evinin görkemini arttırmak olsa da, akıl sağlığını kaybetmiş bir rahip ve uzun zamandır ibadet edilmeyen bir katedral ile bu amaçtan fersah fersah uzaklaşıldığını görüyoruz.
