“Alkol alıp toplumun huzurunu bozanlar buraya mı atılıyor yani_” diye sordu Demi, bir saat sonra.
Hastings’deki tek nezarethaneden hiç etkilenmemiş gibiydi. Geniş hücrede şu anda sadece üç kişi vardı; biz ve bankta uyuyan, sakallı, orta yaşlı bir adam. Uykusunda vücudu seğirdiği için adamın ayağı sürekli parmaklıklara çarpıyordu.
Evet, halka küpeler yüzünden şu anda parmaklıkların ardındaydık.
“Gerçekten sarhoş olsan yerinde olurdu belki,” dedi Demi.
Sırtımı duvara dayayıp kayarak metal banka otururken bir kahkaha attım. Ayaklarımızın altındaki muşamba zemin pis, tepedeki floresan ışıklar aşırı parlaktı.
Sayfa 240 - Nemesis KitapKitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.