Son dönemde, elimden bırakamadan okuduğum kitaplardan biri oldu!
Robert Seethaler benim favori yazarlarımdan ve bu son kitabı da diğerlerinden farklı değildi benim için.
Avusturyalı besteci ve orkestra şefi Gustav Mahler’in hayatını konu alıyor son senfoni. Onun, yarım kalan, on birinci, son senfonisi kitabın adını taşıyor. Onun hayatının son anına kadar yanında kalmamızı, hislerine, düşüncelerine eşlik etmemizi sağlıyor. Bir biyografi aslında ama ilginç bir biyografi. Sanki Mahler’in zihninde bir gezintiye çıkarıyor Seethaler bizleri. Onun geçmişiyle yüzleşmesini, oralardan çekip çıkardığı anılarını, müziğiyle olan bağını ve müziği hayatında konumlandırışını, tüm hayatını irdelemesini, son ana kadar kaçmaya çalıştıklarını, bedenindeki rahatsızlıkları, bir deniz yolculuğu ile birlikte görüyoruz. Psikanalitik literatürde “deniz” ana rahmini simgeler. Bu yolculuk sanki bir yandan ona hayat veren ve tüm yaşamını içine alan bir yeri temsil ederken, bir yandan da ana rahmine geri dönüşü, durağanlığı, yani ölümü simgeliyor gibi düşündürdü bana.
Özellikle müziğiyle olan bağı, konserlerini hatırlaması, orkestra şefliği yaptığı zamanlara geri dönüşü, canlılığa duyduğu arzuyu, ölümden en azından zihnini uzaklaştırmak ister gibiydi. Ve onun ölüme doğru yolculuğunda bile notlarının sesi duyuluyordu.
“Ölüm bile yaşayanların bir buluşuydu yalnızca. İnsan ölümü hayal edebildiği sürece ölüm gelmemiş demekti.”
Onun için son ana kadar yoktu ölüm.
.
.
.
