Ama sana kin mi beslemeliyim, Nastenka! O parlak, ra hat mutluluğunun üzerine kara bulutlar mı yığmalıyım, acı acı sitem edip kalbine sıkıntı vermeli, onu gizli bir azapla yaralamalı ve mutluluk ânında kasvetle atmaya mı zorla malıyım, onunla birlikte kilise mihrabına yürürken siyah buklelerine doladığın o narin çiçeklerin en azından birini çiğnemeli miyim... Ah, asla, asla! Senin gökyüzün açık ol sun, tatlı gülümsemen ışıltılı ve huzurlu olsun, sana min nettar olan başka bir yalnız kalbe yaşattığın o mutluluk ve refah ânı için Tanrı seni kutsasın!
Tanrım! Tam bir mutluluk ânı! Sahi insanın bütün ömrü için de olsa, yeterli değil mi bu?
Sayfa 71Kitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.