Sabahattin Ali hakkında, onun kitapları hakkında bir şeyler yazmak zor, onun bizim için zamanında yazmış olması en güzeli. Bazen ben onun kitaplarında kaçtığım insanların mahallesinde aynı sokakta buluyorum kendimi. Tam da o an da "Düşün, dünyada birbirini sevmek, birbirine yakın olmak hisleri de olmasa yaşamanın manası kalır mı? " diye soruyor bana. Hem de sevme ihtimalimin olmayacağı bir adamın ağzından. Düşünüyorum. Sevginin süpürmediği kapı önü, savurmadığı kül, boş koltuk bulamadığı cam kenarı, kendine yer açamadığı kalp var mıdır? Çeviriyorum sayfayı,devam ediyorum okumaya. İşte benim karakterim diyorum, benim sesim, benim ağzım bu adam. Hemen giyiveriyorum cümleleri üstüme ve "İnsanların bazen ne kadar budala ve aşağılık olduğunu bilmiyor gibisin be Nurullah!" diyorum kendime. Hayatımın canımı acıtan yanlarını, öfkelendiğim insanları da arkama katarak bir kez daha okuyorum cümleyi. Bilmiyor gibisin be Özge! Sabahattin Ali... O çok şeyler söylüyor kitaplarında satır aralarında. Bazen elinde bir ayna, bazen elinde bir kazma... Bende okuyucusu olarak o hangi sokağın, hangi memleketin adresini elime yazıp verirse oraya gidiyorum. Elimden geldiğince çukurlara dikkat ederek, elimden geldiğince kendime bakarak. Keyifli okumalar...

KağnıSabahattin Ali · Can Yayınları · 20194,094 okunma

·

226 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge Hilal Sevin Gedik