Ela Gözlü Pars: Celile...Roman gerçek kişileri yansıtması ve tarihi olaylara kaynaklık etmesi bakımından değerli. Osman Balcıgil'in kaleminden çıkan bu eseri okuyun, okutun, pişman olmazsınız.O, Nazım Hikmet'in annesi...Aynı zamanda Osmanlının ilk kadın nü ressamı. Ve bir zamanlar da sonu hayal kırıklığı ile biten Yahya Kemal'in sevgilisi...Romanda olaylar Celile Hanım üzerinden onun gözünden aktarılıyor. Güçlü kadın kişiliğiyle adeta kendine hayran ediyor "Ela Gözlü Pars"... Canından çok sevdiği oğlu için son ana kadar büyük mücadele veriyor. Oğlunun affı için tanıdığı tüm üst düzey görevlilere yazıyor hatta sonunda sonradan nefret duyacağı Yahya Kemal'e bile. Ama fayda etmiyor, yazar hiçbir cevap dahi vermiyor Celile'ye. Oğlunun umutsuzluğa düştüğü durumlarda onun elinden tutuyor, ona asla pes etmemeyi, her şeye rağmen dik durarak sonuna kadar mücadele etmeyi, bizzat kendi uygulayarak umudunu diri tutmaya çalışıyor. "Kemal gibi değil, Nâzım gibi olmak lazım bu hayatta!" diye serzenişte bulunuyor. Çünkü oğlunun aşklarını, hesapsız kitapsız adam gibi yaşayacağından gayet emin. "Medeniyeti dilinden düşürmeyen bir gayri medeni" diye de anıyor eski aşkını. Yine de unutamıyor onu.Ne kadar kızsa da onu korkaklıkla suçlasa da hatırlıyor eski günlerini. Hatırası gözünün önünden gitmiyor. Kimi zaman da kendine kızıyor.Sonunda annesininGalata Köprüsünde yaptığı yardım çığlığından sonra Nâzım, çıkarılan af yasasıyla, arkadaşı Vâ Nû'nun yardımıyla hapisten çıkıyor. Öncesinde başta annesi olmak üzere teyzesi Münevver, Piraye, Nâzım'ın sonradan âşık olduğu Münevver, Oktay Rıfat onun kurtulması için halkın katılımıyla imza kampanyası başlatıyorlar fakat Yahya Kemal: "Beni bu işe karıştırmayın" diyerek yine onlara yardım etmiyor. Celile Hanım, oğlu kurtulduktansonra 6 yıl daha yaşıyorve Ankara'da yaptığı son resim sergisiyle hayata gözlerini yumuyor."Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde.Sen nerdesin, ey sevgili, o yaz günleri nerde!Dağlar ağarırken konuşmuştuk tepelerde Sen nerde o fecrin ağarandağları nerde!Akşam, güneş artık, deniz ufkunda silindi. Hülya gibi yalnız gezinenler köye indiBen kaldım, uzaklarda günün sesleridindi.Gönlümle, hayalet gibi,kaldım o yerde. #oku

CelileOsman Balcıgil · Destek Yayınları · 20165,3bin okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.