Savaşların karanlık yüzüne, tıpkı savaşın içerisinde bir asker gibi bakmamıza olanak sağlayan, savaşın şahitlerinin ve bizzat yaşayanlarının anılarından derlenmiş olan kitabın özellikle genele yayılmış amaçlar üzerine bir anlatımın dışına çıkması onu diğerlerinden ayıran en önemli fark olmuş. Genele yayılmış amaçlar ifadesinin içini doldurmak gerekirse kadınların sanki hiç savaşta yer almamışcasına onlara yer verilmeyen eserlere bir başkaldırı niteliği taşımakta olduğunu söyleyebiliriz. Kitap aynı zamanda ülkelerin, savaşın güzel yönlerini ayıklayıp onu adeta bir propaganda malzemesi haline getirenlerine karşı sert bir dille eleştiri kapılarını aralamıştır. Bununla birlikte savaşta safi olan insan ve insan hayatıdır savaşın tanığı, savaşanı, can vereni, insanın doğasının sınırını görebileni yine insandır. Savaşın insanlar üzerindeki bıraktığı tesirin savaşın bitmesiyle sona ereceğine kimse biz insanları inandıramaz. Dolayısıyla savaş biter fakat bu ülkeler için biten bir savaştır. İnsanlar için savaş hayatın akışı içerisinde, hayatlarına sirayet etmiş bir şekilde süregelmektedir. Çünkü savaşanlar ülkeler değil ülke insanlarıdır. Bu yüzden savaşın bizleri insanlık adına ne kadar yozlaştıracağının, insanlık değerlerini ne kadar yok edeceğinin ve en önemlisi onca yıkımın, acının hangi şanlı amaca sığacağının cevabını savaşmaya gerek kalmadan, savaşın adeta yıkıntısı haline gelmiş insanların anlatılarına bakarak bulabiliriz. Son olarak savaş her dilde, her insanda, her ülkede saf bir acı, kötülük ve ölüm taşır. İnsanların savaş düşüncesi altında neyi kazandığından çok neyi kaybettiğini hatırlaması gerekmektedir. İnsanın buna gerçek anlamda ihtiyacı vardır.
