Benceğize göre, Ahmet Telli'nin okudukça daha çok kendine bağlayan bir kalemi ve satırlarına gizlediği hisleri okura birebir yaşatabilmek gibi bir büyüsü var. İşte bu yüzden ben de okudukça daha çok bağlanıyorum galiba kalemine :)
Ahmet Telli'nin okuduğum dördüncü kitabıydı ve sanırım okuduklarım arasında en beğendiğim kitabı buydu (emin değilim :) zirâ 
Kalbim Unut Bu Şiiri bayağı sıkı kapışıyor Telli'nin hemen hemen bütün kitaplarıyla:) ).
Kitabın her satırı insanı ayrı bir hüzne /kedere sevk ediyor,her dizede ayrı bir hüzün saklı..
Şair önce "sevdalar duman olur" diyor sonra dumanlaşmış sevdalardan doğan hüznü ele alıyor ve diyor ki "Ümitsizlik yok, hüznünüz İsyan Olur!" - Ki isyanın olduğu yerde kurtuluş ümidi de vardır. Yani şair diyor ki (bence) "Hüzne de kurtuluşa da inanın!"
Kitabın sonuna ise "dörtlükler" adıyla küçük bir bölüm daha konmuş. Bu bölümde şair, Şeyh Bedrettin, Pir Sultan, Karacaoğlan, Dadaloğlu, Nâzım Hikmet, Lorca, Neruda gibi kendisinin üzerinde etki bırakan isimler için yazdığı dörtlüklere yer vermiş. Kitabın geneliyle alakasız dursa da bu bölümdeki dörtlükler de okunmaya değerdi fikrimce.
Telliseverlere önerilir;))
Keyifli Okumalar :)))
·
199 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.