Bir sabah, soğukkanlılıkla , boynuna ip bağlayıp onu bir ağacın dalına astım; - gözlerimden yaşlar süzülerek ve kalbimde en aci verici vicdan azabını hissederek astim onu- onu astım çünkü beni sevdiğini biliyordum ve gücenmeme hiçbir zaman neden olmadığını hissediyordum; - onu astım çünkü bunu yapınca günah işlediğimi biliyordum - öyle bir günahtı ki işleyince ruhumun güvenliğini tehlikeye - böyle bir şey mümkünse tabii- ruhumu En merhametli ve En zalim Tanrı'nin sonsuz merhametinin bile ulaşamayacağı bir yere koyacaktı.
Sayfa 80Kitabı okudu
·
988 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.