Kaç şehir tüketmiş, kaç kez ‘Bu son,’ demiştim? İşte şimdi içime çevriliydi gözlerimdeki o deli bakış. Kuzey rüzgârlarının estiği içimdeki o kapkara dehlize. Öylece boşlukta var olmalıydım belki de. Kollarımı uzatsam da erişemiyordum hiçbir yere. Buydu anlamsızlığın belirtisi. Buydu içimdeki sessizliğin gizi. Başkalarının sevinçleriyle güldüm hep. Benim olansa hüzündü.
Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.