Zeze’nin büyüdüğüne şahit olmak sanki bir yakınının büyüdüğüne şahit olmak gibi. Zezemiz yine hüzünlü. Yoksul ve muhtaç bir aileden sonra evlat edinilmek maddi yönden ihtiyaçlarını gidermiş olsa da. Özellikle baba sevgisine hala çok muhtaç. Bu kitapta ona eşlik eden hayatının eksik parçalarını kapatmasını sağlayan hayali arkadaşları var. Ama bu hayali arkadaşları bir süre sonra kitabın kahramanlarından biri oluyor. O an ne yaptıklarını ya da nasıl tepki vereceklerini bekliyorsun. Yaramaz zezemiz ve onu şüşü diye seven -bence- manevi babası olan peder arasındaki ilişki de görülmeye değer. Hayatımızda nadir de olsa bize ulaşabilen öğretmenlerin olması harika. Tıpkı zeze gibi. İyi okumalar
