Çevremdeki çoğu kişi, buna en yakınlarım da dahil sigara bağımlısı. Hatta birkaçı içki de içiyor. Benim bağımlılığım ise defterler, kalemler ve minik kırtasiye eşyalarından öteye gitmiyor. Hal böyle olunca; arkadaşlarımla bir araya geldiğimizde “içmeyin artık bunu ” serzenişlerinde bulunuyorum. Söylediklerime karşı aldığım cevapların başında hep bir ama geliyor. Son iki senede pandeminin de etkisiyle bırakın serzenişlerime kulak asmayı, kullanma sıklıklarını bile arttırdılar. Uzun lafın kısası, tam böyle dem vurduğum bir zamanda rastladım bu kitaba. Onların bağımlılığı anlayabilmek için okudum. Kitabın büyük bir bölümü madde bağımlılığını ele alıyor. İçinde birçok örnek var. Neden daima bir amaları olduğunu, serzenişlerimin aslında havada kaldığını, bağımlı kişinin psikolojisini, kitap içinde verilen örneklerle bir nebze anlamış oldum. Anlamış oldum olmasına da serzenişlerinden vazgeçtin mi derseniz; “Hayır. Vazgeçmedim”. Ben yine her fırsatta bağımlılıklarının kötü olduğunu söylemeye devam edeceğim. Ne demiş sevgili Nazım; “ Bir umuttur yaşamak” Veya Nasreddin Hoca’nın “Ya tutarsa” kalıbı mı buraya daha uygun? Şimdi pek karar veremedim.

Bağımlılık PsikolojisiAbraham J. Twerski · Say Yayınları · 2020145 okunma

·

618 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.