"İnsanlar acının ve hüznün olmadığı, sadece konforun, keyifli "an"lar geçirmenin esas hayat olduğuna inan(dırıl)dı."
"Hazzın gündelik hayat yansımalarına baktığımızda çeşitli sürümlerini görebiliyoruz. Din kisvesi altında hedonizmi yaşayan bir kesim de mevcut. Eğlence kültürü ile sızamadığı bireylere "spiritüalizm" kanalı ile sızan hedonist anlayış; dini tecrübe biçimlerinde zevk odaklı olmayı teklif ediyor. Yani ruhun dinginliği maskesiyle bir inancın getirdiği değerlerin içini boşaltmak ve sadece zevk alınabilecek şekilde uygulamak gayesi ile inançlı kesimi de tesiri altına alan hedonizm, hayatın temel gayesi önünde her geçen gün büyüyen bir risk olarak duruyor."
"Burada ebeveynlerin çocuklarını yetiştirme biçimleri de önemli. "Sen her şeyin en güzeline layıksın", "aman benim çocuğum üzülmesin" diyerek evlatlarını şımartan, hayali benlikler aşılayan, zorluklarla mücadele ruhunu veremeyen anne-babalar psikolojik dayanıklığı olmayan bireyler yetiştiriyor. Bu bireyler ergenlikle beraber duyguların coskunluğu, vitrinde olma hevesi ile güdülenmişken en ufak bir sıkıntıda kendisini yabani zevklerin kollarına atıyor. Sonu olmayan zevkler hedonizm, hedonizmin sonu nihilizm yani hiçbir şeyin anlamının olmaması, nihilizmin sonu ise pesimizmdir. Yani karamsarlık. Karamsarlık ise depresyon ve akabinde intihara kadar giden bir süreçtir."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.