"Yeryüzünde her şey iyi ile kötü arasındaki mücadeleden ibarettir, insana düşen bu ikisi arasında kendi safını seçmektir." Settarhan aklına nicedir takılan soruyu esirgemedi. "Peki" dedi "Nasıl oluyor da ateşe tapıyorsunuz? Yani gerçeklerin bu kadar farkındayken?" Piruz'un yüzünden bir incinmişlik ifadesi geçmedi ama "Bunu sormanı bekliyordum" dedi bembeyaz gömleğinin göğsünde esmer elini gezdirirken. "Soracağını bekliyor ama yine de sormamanı -sormayacağını değil- umut ediyordum." Durdu. Yutkundu.
"Biz ateşe tapmayız Settarhan" dedi. Sen bakma bize yapıştırılan bu yaftaya. Öyle zannedilir. Öyle gösterilir özellikle. Hem sen Kur'ân'ı iyi okumuş olsaydın Hacc Suresi'nin 17. ayetinde adımızın müşriklerden ayrı tutulduğunu fark ederdin. Kitabımız vardır, ehl-i kitabız biz."Zaman içinde bozuk fırkalar, farklı uygulamalar ortaya çıkmış olsa da Zerdüşt'ün temel öğretisinde Tek Tanrı'ya inanılır. Ben o temel öğretiye inanırım, Avesta 'da da Zerdüşt'ün bizatihi kendi sözleri olan Gatalar 'dan gayrine aldırmam. Ahuramazda tek Tanrıdır ve ateş, bize onun kudretini ve temiz isimlerini hatırlatır sadece. Ateş saflığın, katışıksız temizliğin, kirlenme ihtimali
olmamanın simgesidir. Ona sadece saygı duyarız." Biraz düşündü. "Hıristiyanların haçı gibi. Meselâ." Settarhan, "Bizim haçımız yoktur" diye mırıldandı, derin bir sessizlikten sonra içinde asıl duranı saklamadı.
Sayfa 181Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.