Nar Ağacı Sen Öyle Çağırmasan Ben Böyle Gelmezdim Nazan Bekiroğlu

Nedenini bilmediğim bi şekilde kitap beni çok etkiledi, çok kitap okurum ve her tarzda kitap okumaya da çalışan bi kişiyim okuduğum bunca kitap arasından 1.sıraya çıktı bu kitap. Yazarın anlatım tarzı çok iyi bence. Günümüzde yayımlanan birçok kitaptan çok farklı bi havası var kitabın. Garıp bi şekilde okuru içine çekiyor.

Ömrüm veda eder ise tekrar okumak istediğim üç kitapdan biridir Nar Ağacı...

Üç farklı zaman dilimin de üç farklı mekan da bölgelerin sosyolojisini halkların psikolojisini çok iyi dil ile anlatan bir romandır...
Rus ihtilali öncesinde batum dan aynı dönem iran a açılan bir kapı ve hemen ardından savaşın patlak vermesinin öncesinde istanbul...
bir aşk hikayesi olarak görülse de kitap fantastik bir uslup ile yazılmıs son donemin en iyi romanlarındandır
ki Nazan Hoca bu işin pir' i dir... Edebiyat prosorüdür...

Yazarın okuduğum ikinci eseri, gerçekten dili, kurgusu anlatımı insanı içine alıyor.

Bu kadar mükemmel giden bir hikayenin sonunda her ne kadar göz yaşlarımı tutamasam da o iki nehirin buluşması bu kadar acele bitirilmemeliydi... Bence devamı olmalıydı... Kesinlikle bitmesin dediğim bir eserdi.

Eleştiri: Nar Ağacı'nı okumaya başladığımda yazarın anlatıcı olarak kendisini bir "gölge" gibi nitelendirmiş olması başta çok rahatsız etti beni. Normal bir anlatıcı gibi kurgulasaydı belki çok daha güzel olabilirdi. Ki gerçek bir hikaye olduğunu okudum ama gerçekliğini "gölge" anlatımı bozuyor bence.

İyi okumalar...

Nazan Bekiroğlu'nun kalemine hayranım...
Daha önce Mücella adlı kitabını okumuştum beğenerek. Ama bu kitabı okuyunca neden daha önce okumamışım diye hayıflandım resmen.
"Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim" kapağında bu yazıyı görünce içimi bir merak salmıştı ve ne zamandır okumayı düşündüğüm ama ertelediğim bir kitaptı.
Şuan okumuş olmanın mutluluğu var üzerimde ve tekrar okumak isteği oluştu kitabı kapatır kapatmaz. :)
Kitap 1900'lü yılların başında iki büyük savaşın savurup yeniden şekillendirdiği hayatları gözler önüne seriyor. Ama öyle bir karakter var ki, onu uzun süre unutabileceğimi sanmıyorum. Settarhan...
Settarhan, ana karakter ve aynı zamanda yazarımızın dedesi, kitap gerçekle beraber kurgulanarak yazılmış. Ama bu kadar yazılabilirdi ancak...
Trabzon, Bakü, Tebriz, Taht-ı Süleyman, Isfahan, Şiraz, Yezd, Batum, Tiflis, İstanbul... Bu şehirleri tek tek geziyorum kitabı okurken. Zerdüştler'in gelenekleri, inanışları, ölüleri gömmeyişleri ve daha pek çok değişik hal ve hareketlerine tanık oluyorum okurken.
Kitabı kapatırken geçmişi, o anları yaşamış gibi hissedip bir tebbessüm edersiniz ya işte tam olarak onu yaşadım. Nazan Bekiroğlu'na hayran olmamak elde değil.

Nar Ağacı, Nazan Bekiroğlu’nun okuduğum ilk romanı. Ve kitabı okuyup kapağını kapattığımda anladım ki son da olmayacak. Settarhan ile Zehra’nın kaderlerinin bambaşka yollardan nasıl birleşip tek yola dönüştüğünü, iki ayrı ırmağın birleşmesini anlatan güzel bir aşk hikâyesi var merkezde. Ancak bu hikâyede sadece aşkı görmek bence kitaba haksızlık etmek olur. Çünkü kitap o kadar çok şey barındırıyor ki içinde... İnsana dair her şey var bu kitapta. Savaşlar, gidip de dönemeyenler, muhacirlik, ihtilal, tehcir, kıtlık, hastalık ve daha nice sebeplerle yarım kalan insanlar ve hikâyeleri... Yazarın hoş üslubu ve akıp giden kurgusuyla okurken çok keyif aldığım bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.

Nar ağacı sayesinde Nazan Bekiroğlu ile de tanışmış oldum. Bundan sonrada kitaplarını okumaya devam edeceğimi en baştan belirteyim. Kitap gerek konusu gerek kurgusuyla beni etkiledi fakat sonunu pek beğenmedim.
Kitabımız Zehra ve Settarhan’ın ayrı ayrı maceraları arasında gidip gelmeyle ilerliyor. Kitap da muhaciri de gördüm, tehcir edileni de. Ayva yaprağının insanlara nasıl hayat olduğunu da gördüm. Zerdüştlük hakkında da bilgi sahibi oldum. Beni en çok etkileyen bölüm ise İsmail’in defterine yazdıkları oldu. Balkan Savaşında, Birinci Dünya Savaşında halkın ne zorlu durumlarla karşılaştıklarını, savaşın insanları nereden nereye sürüklediğini ve daha nice olayı görüyoruz. Trabzon’dan Zehra ve Tebriz’den Settarhan'ın inanılmaz bir o kadar da zorlu, acılarla dolu ve üzüntülü geçen macerasına tanık oluyoruz. Bu iki ırmağın birleşme hikâyesini okumanızı tavsiye ederim.
Settarhan karakterini bu alıntı çok güzel açıklıyor zaten: “Ah Settarhan! Benim saf, dünyadan bîhaber, kanayaklı ama kendisini dünyanın bütün gailesinin ortasında buluveren dedem. Azam’ın kazazedesi, Sofya’nın kafası karışık âşıkı, Tebriz-Tiflis-Batum-Bakü hattında tacir; yanık, kavruk, yaralı ama bir o kadar da hayat dolu, alnını rüzgâra vermiş öylece oturuyor(506)”

Harika bir kitap. Daha ilk cümleden başlayıp alıp götürüyor insanı. Kozmik zaman dönüşleri ayrı bir teknikle, bir fotoğraf karesi üzerinden verilmiş. Olayların anlatımı canlı ve dinamik. Kimi sahneler birebir yaşadığımız bir dünya hâlini alıyor. Gülcemal'le yolculuk ediyor, düşmandan beraberce kaçıyorsunuz. Irmakta boğulmamak, soğukta donmamak için siz de mücadele ediyorsunuz. Tebriz halısının canlı renklerinde kayboluyor, halı tezgahında ilmek ilmek dokunuyorsunuz. Sessizlik Kulesi'nde akbabalara yem olurken, semaverde demleniyorsunuz.

Derde derman...Yaraya merhem...Öksüze kucak...Yurtsuza yurt...Yolsuza yol...Kanatsız kuşa yuva...Gönlü daralana huzur...Sevdalılara kanat...İnançsıza şahadet...Vatanına kurban...Ne kadar güzel insan biriktirmiş Nar Ağacında sevgili Nazan Bekiroğlu...Setterhanla öğrendim...Sevginin zarar vermek olmadığını...Her zaman gidilecek bir yer,huzur bulunacak bir gönül olduğunu...Büyükhanımla öğrendim...İnancın en büyük zenginlik olduğunu...Zehrayla öğrendim...Sevdiklerimi yüreğimde sonsuza dek taşımayı...Ve yollardan öğrendim...Güzel insanların varlığını,dürüstlüğün en büyük erdem olduğunu...Yolumuz hep iyi insanlara çıksın inşallah...

Hayalimdeki sevda,hayalimdeki adam..SETTARHAN..Ve onu orada yaşatmış olan NAZAN BEKİROĞLU...Anlatılmaz okunur sözünün en güzel örnegi ..Kesinlikle muhteşem bir kitap

İnsana kitap okuyormus gibi degilde sanki loş bir ortamda dev bir ekranda film izliyormus gibi hissettiren bir kitap. Betimlemeler öyle güzel, öyle içten, öyle gercekciydiki sanki sizde o filmin icinde bir karaktermissiniz gibi olayin büyüsüne kapılıyorsunuz.