Müthiş ötesi bir kitaptı. Selim Işık' ın duygularını, düşüncelerini okurken, sanki kendi hayatımı, düşüncelerimi okuyormuşum gibi hissettim. Kitabı okurken; Daha önce mi okusaydım da daha dikkatli olsaydım diye bir düşünmedim değil :) Sonra okudukça, kendi tecrüberimi, duygularımı ve düşüncelerimi okuyormuşum gibi hissedince, hayatımı şöyle bir gözden geçirmiş oldum. Kitabta öyle cümleler vardı ki, kitaba iki gün üç gün yaklaşamadım, üzerine çok düşündüm. Öyle hisleri vardı ki şimdi hâlâ etkisindeyim. Hep sabırsızlığından yakınan ve bu aceleci tavrı yüzünden kaybettiğini söyleyen Selim Işık'ın günlüğünü okuyan ve Selim Işık'ı anlayan Turgut Özben, kitabın sonuna doğru sabırlı olmayı öğrendik demesi beni çok etkiledi. Selim Işık, gerçek bir karakter ise onunla aynı zamana denk gelmediğim için çok üzügünüm. Kitabın bir çok yerinde Selim olmak, Selim Işık olmak kelimesi dikkatimi çok çekti. Kendi gibi olmayanlara " Onlar" diye anlatması kitabın ayrıcı özeliğiydi bence.Selim Işık' ın içine doğru yolculuk yapması ve kendinden kaçamaması, Turgut Özben'in ise bavulunu alıp, istasyon istasyon yanında Selim Işık'ı taşıması çok güzel bir detaydı . Şarkılarında Turgut Özben' den bahsetmemişti . Selim olmak ayrı bir şey. Vefalı, anlaşılmayı bekleyen canım Selim'im.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,9bin okunma

·

169 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Duygusal Doluluk