"insan için asıl olan, halvet ve yalnızlıktır. (Çünkü o, anne rahminde de, mezarda da yalnızdır.) Başkalarıyla bir araya gelmek ve bir topluluk içinde yaşamak ise sonradan oluşan ve geçici olan bir olaydır. Onun için, asıl olana bağlı kalmak ve ancak ihtiyaç ölçüsünde onun dışına çıkmakla yetinmek lâzımdır.
Susmak da konuşmaya göre asildir. (Çünkü, insan bebek iken de, ölü iken de konuşmaz.) Bu sebeple, zorunlu haller dışında susmak gerekir."
Hüccetüll-İslam