Eveet bir kitabın daha sonuna gelmiş bulunmaktayım. Öncelikle gözümü biraz korkutmuş olsa da sonrasında su gibi akıp gittiği için sevindim. Fakat bir ara karakter fazlalığı beni çok yordu, o kadar çok kişi araya girdi ki bazen geri dönüp kim olduğuna baktım. Zavallı Pip, biraz daha zengin olmak uğruna çok hata yaptı, hatta yanında olan insanları da küçük gördü ama sonrasında çok pişman oldu. Ablasının ölümüne üzülmüş olsam da kardeşine yaklaşma biçimi beni çok sinir etti. Ve Joe, gözüm kitabın sonlarına doğru hep onu aradı Pip'in onu küçük görmesi beni çok rahatsız etti ( gerçi bunun vicdan azabını çekti sonradan) fakat en son Pip'in borcunu ödemesi resmen alkışlanacak hareketti. Ama Joe ve Biddy'nin evlenmesine şok oldum hiç beklemiyordum. Ahh Estella sende mutsuz bir hayata mahkum oldun, ama hakettin orası ayrı. Bir ara Pip hastalandığı zaman ölürse eğer çok saçma olacağını düşündüm ama toparladı Allahtan hatta hayatını düzene koyması beni mutlu etti. Neyse kısacası herşeyin en iyisini ve en fazlasını istemenin de bir bedeli olacağını, birşeylere sahip olunduğu zaman geldiğin yeri unutmanın nasıl bir vicdan azabına yol açacağını gösterdi bu kitap bana

Büyük UmutlarCharles Dickens · Can Yayınları · 201714,3bin okunma

·

314 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

彡 GÜLEᖇ 彡