Gerçek hayattaki ve hele ki şu dönemdeki insanların sevgileriyle neredeyse hiç bağdaşmayan ya da çok nadir karşılaşılabilecek bir hikayeyi tanıdım bugün. Eskiden görüştüğü insanın hakkında tüm hatıralarını hiçe sayarak ne kadar manasızca cümleler sarfeden insanları gördükçe bu kitaba şaşırmamak elde değil. Alıntılanası ve bu kadar his barındıran cümleleri bir çırpıda okutan bir kitaptı. Belki bu kitabın filmi olsaydı, okuyucu kitlesine hissettirdiği kadar izleyiciye geçiremezdi diye düşünüyorum. İlk başlarda F. Kafka ile Milena’nın birbiri ardında izleyen karşılıklı mektupları gibi bir kitapla mı karşılaşacağım derken, kadının tek taraflı olarak tanımladığı aşkını sayfalarca sevdiğine son derece ‘takıntılı’ duygularını, neredeyse her sayfada ‘sen,’ diye hitap ettiği adamı sürekli ‘beklediğini’ ve kendisini hiç ‘tanımadığını’ sürekli dile getirdiğinden farkedebilirsiniz. Açıkçası içeriği bir yandan da beni kızdırdı. Bir kadının sevdiği adama karşı saplantılı duygularının bir de tam tersinin olduğunu düşünün: Bir erkeğin yıllarca bir kadını takıntılı bir şekilde izlemesini ve göründüğü kadar masumane bir durumun olmaması.. Ne demek istediğimi siz de anlamışsınızdır. Artık bilinmeyen bir kadın değil gibi, ne dersiniz? Diğer incelemelerde görüşmek üzere, hoşça kalın!

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,5bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda