'Sessizlik'sizliğin yaşamı kuşattığı bir çağı yaşıyoruz; yalnızca istenmeyen seslerin bolluğu değil söz konusu olan, yazarın da belirttiği üzere önceki yüzyıllarda da gürültü her yerdeydi ve daha az rahatsız edici değildi. Bu çağın sorunu, bize sürekli bir şeylerle meşgul olmanın, sürekli birileriyle 'bağlantı' halinde olmanın telkin edilmesi. Neredeyse kesintisiz bir söz ya da veri akışına maruz kalıyoruz, etrafta ses olmasa bile sessizlik de namevcut, zihinlerimiz hep bir taarruz altında. Sessizliğe bürünmek istemek asosyallik/ kibir veya mutsuzluk/depresyon belirtisi diye yaftalanıveriyor hemen. Çoğumuz sessizliği istemiyor, hattâ korkuyor ve kaçıyoruz ondan. Oysa yaşamın özü hakiki sessizlikte gizli; bedenen ve de zihnen sürekli koşturmayı bırakıp biraz yavaşlamazsak, kafamızın içindeki ve dışındaki gürültüyü susturmazsak kaçırıyoruz her bir şeyin anlamını. Habire konuşuyoruz, bakıyoruz, okuyoruz, birşeyler yapıp eyliyoruz lâkin tam olarak deneyimlemiyoruz hiçbirini. Ekranda kaydırdığımız fotoğraflar, mesajlar, iletiler gibi durmaksızın akıyor hayat, fakat aslında yaşanmıyor, kalıcı bir iz bırakmıyor geride. Sessizliğin bu minvaldeki kıymetini anlatıyor Corbin. Bunun yanında her sessizliğin içe dönme, içsel zenginleşme ve tefekkür niyeti taşımayabileğini; nefret, düşmanlık, suçluluk duygusu, kendini gizleme, cehalet gibi duyguların/durumların da sessizliğin mabedine gizlenebileceğini söylüyor. Sessizliğin Trajedisi adlı kapanış bölümünde ölümle gelen sessizlikten ve gezegenimizin kaçınılmaz sonunda ortaya çıkacak sessizlikten söz ediyor. Yaşam deneyimleri ve sessizlik üzerine okunası ve üzerine düşünülesi bir metin. David Hendy'nin Sesin Beşeri Tarihi ve Byung-Chul Han'ın Zamanın Kokusu kitaplarıyla birlikte okunabilir. Okuyanı bol olsun.

Sessizliğin TarihiAlain Corbin · Kolektif Kitap · 202189 okunma

·

618 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şaziye..