"Sanat bana bireyin, dar ve karanlık olanı aşarak en küçüğünden en büyüğüne her şeyle iletişim kurma ve bu tür sürekli karşılıklı konuşmalar içinde bütün yaşamın sessiz kalmış son kaynaklarına yaklaşma çabası olarak görünüyor. Şeylerin sırları bireyin içinde, en derin duygularıyla kaynaşır ve seslerini sanki onun özlemleriymiş gibi yükseltirler." Rilke

"Birey, ancak okulda edinilmiş bütün alışkanlıkları geride bırakarak ve başkalarının duygularını benimsemeyi aşarak kendi sesinin o en derin temeline kadar indiğinde, ancak o zaman sanatla yakın ve içten bir ilişki kurar." Rilke

"Bireyin, yüzeysel olaylar seli altında kendini bulma yönündeki ilk denemelerinden bu yana, günlük şamatanın ortasında varlığının en derin yalnızlıklarına kadar kulak kabartma yönündeki ilk çabasından bu yana Modern Şiir var." R. M. Rilke

"Hayat ağırdır bütün şeylerin ağırlığından"

"herkes dünyaya ait olma duygusunun icadı için çalışıyor."

"..kendi buluşumuz olmayan düzenlerin içinde yaşıyoruz hepimiz, bu düzenler için hiçbir şey yapamayız, bizi yadırgatıyorlar. Zamanla bu düzenlerin suçunu üstlendiğimizi fark ettiğimiz içindir ki yadırgatıyorlar bizi. Faşist düzen faşist suçu doğuruyor, komünist düzen komünist suçu doğruyor, kapitalist düzen kapitalist suçu doğuruyor.
Sistemlerin ağır ağır içimize işleyen sıradan suçunu kastediyorum, bu düzenlerde masum bir hayat sürdüğümüzü sanarak gerçekleşiyor bu durum. Bütün politik düzenler aynı şeyi istiyor, yani acının bertaraf edilmesini. Tam da bu yüzden politik değil, fantastik hareketler bunlar."

"İnsan ne zaman ki artık ötekinden kaçmak istemiyor, o zaman seviyor demektir. Oysa biliyor ki, olmayacak taleplerle çıkacak karşısına öteki./tiksinmediğiniz birisini bulmak istiyorsunuz ve onu bulup sevebildiğinizde suçunuzu da sevebilirsiniz./insanın masum bir hayat sürdüğünü sanırken farkında olmadan biriken suçtan söz ediyorum. Her canlı kendisiyle birlikte yaşayanları yargılıyor, genellikle yıllarca. Günün birinde her birimizin yargıç olduğu çekiyor dikkatimizi. Bu kavrayışın sonucunda açığa çıkan ve en nihayet sevebileceğimiz suç, suçluya iyi geliyor. Şimdi başardık işte: Suçumuzu seviyoruz."

"Deliyi oynamayı hayal etmekten hoşlanıyorum, dokunulmadan yaşamak konusunda yardım ediyor bana. Bazen, birkaç dakikalığına, deliyi oynarken bunun hakikisine geçilmeli ki, gerçeklikle aramdaki mesafe büyüsün. Hakiki delilik bana fazla yaklaştığında her an oyuna yeniden geri dönmek mümkün olacak tabii. Böylece insanların ancak her an, sahte ve hakiki delilik arasında bir tercih yapabildiklerinde mutlu oldukları ortaya çıkacak muhtemelen."