Şair sizin hiç babanız öldü mü benim bir kere öldü, kör oldum diyordu ya hani, bu kitapta iki kör var işte biri Öykü diğeri Firuze. İkisinin bence en ortak yanı babasızlıkları. Öykünün babası ünlü ve gerçekleri yazan bir gazeteciyken her "gerçek" peşinde koşanın başına gelecek o makus talihi yaşayıp beden elbisesini soyunuyor. Bu daha kabul edilebilir bir çocuk için belki ama ya Firuze... Babalı babasız bir çocuk Firuze. Parçalanmış bir ailenin geride kalan izi, kışı, derme çatma evi... Bir kız çocuğunun babayla hesaplaşması kadar zor bir şey var mıdır bu dünyada, belki... Baştan savılmak adına yatılı okula gönderilen iki arkadaşın, aynı odaya düşmeleri sonucu birleşen ayrık kaderi Evvel Bahar. Liseden sonra birbirinin izini kaybeden yirmi yıl sonra tekrar karşılaşan iki arkadaş birbirini bıraktığı yerde bulabilir mi? Öykü'yü bencil Firuze'yi yorgun buldum ben. Avutulmak istenen avutulmadı, avutacak olanın kendi avuntusu yoktu çünkü. Arkadaşlık ilişkilerine dair de bence çok şey saklıyor içinde bu eser. Kurgusu gerçekten sağlam, kitabı okurken Firuze'yi dizime yatırıp saçlarını okşamak istedim. Çünkü hangi yaşta olursa olsun sevgisizlikten ölmüyor muyuz her birimiz? Okunası...

Evvel Baharİrem Uzunhasanoğlu · Doğan Kitap Yayınları · 2020104 okunma

·

307 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülnaz Eliaçık Yıldız