Aklıma “Taşı delen suyun gücü değil, sürekliliğidir.” sözü geldi.
Sanırım suyu da sevgiyi de yumuşaklığı da güçlü kılan bir nitelik, bunlardaki (kesintisiz olmasa bile) sürekliliktir.
Yumuşaklık, sevgi ya da su... Bunların her bir atomunun güçlü olması, ancak birikimle mümkün görünüyor. Sevgiye ve yumuşaklığa dair birbirini takip eden özdeş eylemlerimizi el ele tutuşturduğumuzda ve birini bir öncekinin devamı yaptığımızda işte o zaman her bir tercih de ayrı ayrı (devamından dolayı) güç kazanıyor.
Başka da yolu vardır elbette yumuşağı ve sevgiyi ve suyu güçlü kılmanın ama bir tanesi olarak bunu düşündüm.
İYİ okumalar İYİ yazmalar dilerim!