İnsan, diyorum, o kadar aptal ve o kadar boş ki, bizlerin sadece kendisi için yaratıldığına ikna olmuş; insan, son derece öngörülü ruhuyla, şekeri arsenikten ayırt etmeyi bilemez, güzel muhakemesinin maydanoz zannettiği baldıran otunu da yutuverir. Sadece duyguların ilişkisiyle akıl yürütüldüğünü savunan insan, bununla birlikte, bütün yaratıklar arasında, en zayıf, en yavaş ve en yanlış duygulara sahiptir. İnsan ki sonuçta doğa, onu her şeyden yaparken canavarlar gibi yaratmıştır ama ayrıca içinde bütün canavarlara hükmetme ve onları yok etme duygusunu dahil etmiştir.