1993 Senesinde Nobel Pulitzer ödülünü alan Toni Morrison'un benzersiz anlatımıyla cesaret gerektiren yazılarını biraz ön yargıyla okumaya başladım. Kitabın genelinde ırkçılık konusunun irdelenmesini gördüm. Fakat beni sarsan konu pedofili,aile içi şiddet,tecavüz olayları,ensest ilişkilerden ziyade son sözü okuduğumda kitaba tüm dikkatimi vermeme rağmen yazarın vermek istediği mesajları tam anlayamam oldu. Bazen insanlar çok aşağılık bir yaratıktan daha kötü olabiliyor. Son söz kısmında ırkçılağa bakış açısı ve yaşananları, insanı derinden etkileyen olayların sebeplerine ulaşabileceksiniz. İnsanoğlunun cahiliye devrinden daha beter davranışlar sergilemesini üzüntüyle okudum ve ürperdim. Siyahi,zenci, beyaz insan kavramlarını en iyi şekilde inceleyerek yazarın nobel ödülünü gerçekten hakkettiğini düşünüyorum. İnsanları derilerinin rengine göre hor görmek ve aşağılamak halen devam ediyor dünyada bu çok üzücü. Pecola isimli küçük bir kızın dilinden anlatılan bölümlerde gözlerim doldu. Güzellik ve çirkinliğin insanların kişiliklerini nasıl etkilediğinin örnekleri vardı. İnançlarını kaybeden toplumsal düzene uyarak çevresine kötü insan olarak adapte olan kötü geçmişlerinden gelen kararan iç dünyalarıyla ileride kötülükle cevap veren dramatik yaşamlara bakış atmış oluyorsunuz. Hayat malesef güzelliklerden ibaret değil ve kötülük sonsuza kadar devam edecek bunun bilincinde yaşamaya devam edeceğiz. Masum bir kız çocuğunun Mavi gözleri dilemesi içimi burktu. Son söz bölümünü okuduktan sonra tekrar okumak istedim kitabı. Okunması gereken bir kitap olacağını düşünüyorum.

En Mavi GözToni Morrison · Can Yayınları · 20121,970 okunma

·

362 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.