Übey b.Kâ'b,bir gün Mescidi Nebevi'ye gider.Amacı o gün nafile ibadetlerle,dua,vird ve zikir ile gününü geçirmektir.Mescidin bir köşesinde oturup biraz tefekkür ederken bazı sesler duyar.Dikkat kesilir,sesin nereden geldiği belli değildir ama çok önemli ve güzel ifadelerle bir dua edilmektedir.O duayı o anda ezberler,ses kesilince de doğruca Efendimiz'in (sas) yanına gelir,başından geçenleri anlatır.Der ki:"Ya Resûlullah!Mescide gelmiştim bir müddet sonra bazı sesler duydum.Dikkat ettim,o sesin sahibi şöyle bir dua okudu.Ben de bu duayı ezberledim.Kimdi o sesin sahibi?" Efendimiz (sas) Übey'i dinledikten sonra dedi ki: "O sesin sahibi Cebrail'di,sana ve senin aracılığınla bu ümmete o duayı öğretmek istedi."Cebrail'in öğrettiği dua şudur: "Allah'ım!Hatalarımı mağfiret eyle!İsteyerek ve istemeyerek yaptığım bütün günahlarımı affeyle!Lütfettiğin nimetlerin bereketinden beni mahrum eyleme!Mahrum ettiğin şeylerle de beni imtihan etme!"