Fakat, ben varım duygusu en güçlü biçimde, aşırı mutluluk veya acıyla birlikte, sınır durumlarda ortaya çıkar. Sözgelişi, karşı cinsten birine aşık olma bunun en güzel örneklerinden birisidir. Hayatın sıradanlığı, günlerin aynılığı birden bire biter, sanki insan derin bir uykudan uyanmış, birden bire gözleri açılmış ve daha önce yüzlerce kez bakıp da görmediği pek çok şeyi yeni farketmiş gibi olur. Birisine aşık olduğunda ya da birisinin kendisini sevdiğini farkettiğinde, artık sıradan olmadığı, hiç değilse bir tek kişinin gözünde bir yeri ve değeri olduğu duygusunu iliklerine kadar yaşar ve sessizce şöyle haykırır: ben varım, yaşıyorum ve hayatı seviyorum.
... Duyun beni; beni farkedin, ben varım! Bu, bireyin içinde doğum sancısı çeken insanlığın çığlığıdır, duyabilen için.
Sayfa 407Kitabı okudu
··
28 görüntüleme
Dostoyevski: #21494905
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.