Anam həmişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kənara
qoyurlar ki, o payı özü yeyə. Hərdən mənə elə gəlir ki,
mənim payım olmayıb. Yeniyetmə vaxtı atama,
qardaşlarıma görə öz payımdan keçməli oldum. Sonra ərimə
görə. Mənə ya bir qəhrəmanın, ya bir vətən xaininin arvadı
kimi baxırdılar. Sonra bir müxalifətçinin anası kimi
tanıdılar. Sonra savaşçı anası oldum. Neçə dəfə məni gah
yuxarı qaldırıb, gah yerə çırpdılar. Bunların heç biri mənim öz payım deyildi. Heç vaxt heç kim mənim məhz özümün
kim olduğumu, nə istədiyimi soruşmadı.
Həyatı əlindən alınmış bir qız və sonrasında başına gələn hadisələr nə demək olar bu sadəcə bir qismətdir mi,yoxsa başqalarının əlindən aldıqları həyatdırmı ??Kimsə cavabını bilmir.Oxuyub qərar verin....