Sen nevrotiksin, bu nevrozlu halinde dünyaya çocuklar getiriyorsun. Onlar da senin dikkatini dağıtan unsurlar. Kendinden bıktığın için, dikkatini yöneltecek başka unsurlar istiyorsun. Çocuklar güzel uğraşılardır. Ama daha fazla soruna neden olurlar. Senin sorunların neredeyse eskidi, onlardan bıktın. Daha başka sorunlar istiyorsun. Koca, karısından bıkmış; karı, kocasından bıkmış. Aralarında duracak birini istiyorlar: Bir çocuk. Çoktan bitmiş olabilecek birçok evlilik çocuklar sayesinde devam eder. Çocuklar olduğunda anne, çocukların sorumluluğunu düşünmeye başlar; baba, çocuklar için yapması gerekenleri düşünmeye başlar. Artık arada bir köprü vardır.
Sayfa 280 - Omega YayınlarıKitabı okudu
·
141 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Ve anne de baba da kendi sorunlarıyla, delilikleriyle, endişeleriyle, çılgınlıklarıyla boğuşur durur. Bu çocuklara ne verecekler? Ne verebilirler? Sevgiden söz ediyorlar, ama şiddet dolular. Sevgileri çoktan zehirlenmiş, sevginin ne olduğunu bilmiyorlar ve sevgi adına işkence yapıyorlar. Sevgi adına, çocuktaki hayatı öldürmeye çalışıyorlar. Sevgi adına egemenlik kuruyor, sahip oluyorlar. Ve elbette çocuklar çok çaresizler, bu yüzden ne istersen yapıyorlar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.