Gece ve Deli
“Ben de senin gibiyim ey Gece; karanlık ve çıplak; gündüz düşlerimin üzerinde ateşten bir yolda yürürken, ayağım yere değdiğinde büyük bir meşe ağacı çıkar ortaya.”
“Hayır, benim gibi değilsin ey Deli; kumda bıraktığın ayak izlerinin büyüklüğüne bakmak için hâlâ geri dönüp bakıyorsun.”
“Senin gibiyim ey Gece; sessiz ve derin; cennette doğup cehenneme dokunan bir çocuk tanrıça yatar yalnızlığımın kalbinde.”
“Hayır, benim gibi değilsin ey Deli; çünkü sen acının karşısında hâlâ titriyorsun ve hâlâ ürkütüyor seni uçurumların şarkısı.”
“Senin gibiyim ey Gece; yabani ve berbat; çünkü kulaklarım ele geçirilmiş milletlerin unutulmuş topraklar için attığı çığlıklarla dolu.”
“Hayır, benim gibi değilsin ey Deli; hâlâ küçük-benliğinle takılıp dev benliğinin dostu olamıyorsun.”
“Senin gibiyim ey Gece; acımasız ve korkunç; çünkü kalbim denizde tutuşan gemilerin aleviyle aydınlanmış, dudaklarım ölmüş savaşçıların kanıyla ıslanmış.”
“Hayır, benim gibi değilsin ey Deli; çünkü ruhun hâlâ bir kardeş arzusunda ve tek başına kalamıyorsun.”
“Senin gibiyim ey Gece; neşeli ve memnun; çünkü gölgemde oturan kişi taze şaraptan sarhoş ve beni izleyen memnuniyetle günah işler.”
“Hayır, benim gibi değilsin ey Deli; çünkü senin yüreğinde yedi katlı bir örtü var ve yüreğini elinde taşımıyorsun.”
“Senin gibiyim ey Gece; sabırlı ve ihtiras içinde; çünkü kalbimde solmuş öpücüklerimin kefeniyle gömülmüş binlerce ölü sevgili yatar.”
“Gerçekten benim gibi misin ey Deli? Benim gibi misin? Bir savaş atı misali kasırgaya binebilir misin? Bir kılıç misali yıldırımı kesebilir misin?”
“Senin gibiyim ey Gece; güçlü ve ulu; tahtım yıkılmış tanrılar yığınının üzerinde duruyor; önümden de yüzüme bile bakamadan, eteğimi öpen günler gelip geçer.”
“Benim gibi misin, kalbimin en karanlık çocuğu? Anlayabilir misin yabani düşüncelerimi, dilimi konuşabilir misin?”
“Biz gerçekten de ikiz kardeşiz ey Gece; çünkü sen evreni, ben de ruhumu açık ediyoruz.”
Araf YayinlariKitabı okudu
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.