Kitabı aslında genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim. Zweig’ın ruh çözümlemeleri her zaman iyidir. Kitapta da Bertold’un hissettiği o yalnızlığı ve özgüvensizliği yazar bize güzel anlatmış ama beni en rahatsız eden şey Bertold’un sonlara doğru yaşam amacını bulmasını sağlayan 13 yaşındaki hasta kıza karşı hissettiği romantik duygular oldu. Bilemiyorum keşke kıza karşı sadece kendi kız kardeşine karşı hissettiği merhamet ve acımayı hissetseydi, hiç romantik duygulara yer verilmeseydi. Özellikle Bertold’un kızı dudağından öptüğü kısımda çok rahatsız oldum. Zweig keşke o kısımları yazmasaydı benim fikrimce. Bu olaydan çok rahatsız olduğum için kitabı diğer okuduğum Zweig kitaplarından daha az sevdim ve 6 puan verdim.