İdeal insan, her an bir nefs muhasebesi durumundadır, her an Allah'a hesap verir. O bunun için yalnızlıktan korkmaz bilakis yalnızlığı sever, esasen en gürültülü sürü hayatı içinde bile, o, bu yalnızlığı arar, yüzünden derin bir üzüntünün çizgilerini taşır. İdeal insan için, yalnızlık Allah'a hesap verme zamanı, topluma katılma ise insanın şerefini kurtarma savaşına katılma sorumluluğunu idrak zamanıdır. O, her ikisinden de vazgeçemez. O, dramatik insandan farklı olarak, kendi derdi ile dertlenmekten kurtulmuş olup çileleri insanlık adınadır.
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.