Ayşe Şasa'nın denemelerinin bir araya getirilmesiyle oluşan, Anı-Biyografi türündeki kitabı.
Bilâkis Ayşe Şasa'nın hayat hikâyesi...
Kitabın ilk cümlesi şudur:
"Akıllılar dünyasının bir kıyısında, sisli bir dağ başına çöreklenmiş, dünyayı kendimce anlamlandırmaya çalışan bir deliyim"
Genellikle inceleme yapacakken önceliğim yazarından bahsetmek oluyor çünkü biliyorum ki yazarın hayatı, kitaba bir şekilde bir yerlerde rastlıyor.
Çoğu kişi sinema dünyasındaki senaristliğinden ötürü Ayşe Şasa'yı tanır. Etkili öyküleri mevcuttur. İstanbul'un zengin iş adamlarından, Avni Şasa'nın kızıdır. Zengin ve soylu bir aileden gelmesinin yanı sıra bakıcıların ellerinde büyümüştür. Bir ebeveyn kültürü mevcut değildir. Kitapta sıkça bu konuya değinerek sitemini ve yaşadığı boşlukların, bunalımların sebebinide ifade ediyor:
❝Düşünüyorum... Çocuklarına, âlemin neye dair olduğunu, nereden gelip nereye gittiğini bildirmekten aciz bir dünyada esenliğin, mutluluğun, bilginin, anlamın bir katresinden söz edilebilir mi?
Yüce, aşkın değerlerin varlığına, hakikate sırt çevirmiş hümanist kültür, modern insanın kulağına, kendisinin âlemin merkezi olduğunu fısıldamış, ona ilahlığını beyan etmiş; zuhur eden büyüklük hezeyanının ağırlığına dayanamayan insanoğlu, tüm dengesini yitirerek, bu kez iki adımda bir küçüklük hezeyanlarının, mikromaninin girdabına yakalanmaya yüz tutmuştur. Modern yalanının bedelidir bu.❞
Tıp dünyası ona şizofreni teşhisi koyuyor lâkin o, hakîkati arayış serüvenine çıkıyor. Bir yerde de "kimseye, hiç kimseye anlatamadığım şeyleri sözle anlatmak mümkün değil, hiç kimse bilmek istemiyor delilik ülkesinin sahipliğini- buraya tüm gücümü aktarmaya çalışacağım" diyor ve bütün Samimiyeti ile yaşadıklarını, iç dünyasını okuyucularına aktarmaya çalışıyor.
Ayşe Şasa "bana doğduğumdan bu yana hiç kimse doğrudan Allah'ı telkin etmedi, Allah'tan başka her şey öğretildi. Bu yüzden deliliğim, sonunda bana ebedi bir hayat bilinci olarak geldi" diyor. Çocukluğu boyunca Yahudi ve Alman bakıcıların ellerinde büyümüş, bir yerde de annesinden nefret ettiğini katı ve sevgisiz olduğunu, ona bir Nazi subayı gibi davrandığını ifade ediyor.
'Şizofreni Dostları Derneği' kurucusu 3 psikiyatri Ayşe Şasa'nın kitabını okuyup, farklı görüşler belirtiyorlar. Kimisi Ayşe Şasa'nın şizofreni olmadığını, böyle bir şeyin kabul görülemeyeceğini dile getiriyorlar, bu kitabı inceledikten sonra... Oysa ki ona şizofreni tanısını koyan Doktorlardı, Tıp Dünyasıydı. Bir arayış içerisinde kıvranmış olmasını, Şeyh-ül Ekberi tanımasını, manevî aleme geçiş durumunu bilim dünyasının anlamasını bekleyemezdik zaten.
Kısacası “bu kitaptan ne anladın?” derseniz,
Ayşe Şasa'nın yılların getirdiği bunalım
ve gaflet uykusundan uyanmasını,
Şeyh-ül Ekberle tanışması ve
manevî alemi buluşu,
kendi iç hesaplaşması,
derin düşünceler deryası
ve ortaya çıkan
Bir Delinin! delilik ülkesinden notları...
❝Ruh hasta olmaz, nefis hastalanır. Ruh ulvidir, nefis aşağılık. İnsanı menfi noktalara çeker. Bu hasta egomuz, dünyayı bize zindan eder; yaşadığımız bütün olayları, negatif açıdan bize gösterebilir. Haksızlıklara uğradığını zanneder. İnsanı, hayatın saçma olduğu sonucuna götürebilir bu türlü hezeyanlar. Çünkü şeytanî bir etki altındadır nefs. Nefsimiz bizi daraltır ve menfi bir alan içine hapsederse, buna karşılık uyanık olup daima bir 'acaba' sorusunu sormak, bir de müspet telkinlerde bulunan unsurlarla yakınlık kurmak gerekir. Ama daima bir 'acaba' sorusunu kafamızda tutmak zorundayız. Fakat bütün işlerde aramak, araştırmak ve sorgulamak çok önemli. Acaba dünya benim gördüğüm gibi mi? Bu konu, sahiden benim düşündüğüm gibi mi? Acaba haklı olmayabilir miyim? Benim gibi düşünmeyen insanlar da var. Acaba onlar ne diyorlar? Acaba onlar nasıl kimseler ve hangi kaynaktan besleniyorlar? İşte böyle devamlı kurcalamak gerekiyor❞
