Oğlu Mehmed Cemil'in hayatında bir kaç kere güldüğünü gördüğü Tanburi Cemil Bey bir Osmanlı beyefendisi olarak vakur, fakat gönlü nermin bir İstanbullu olarak münzeviydi. Plak çekimleri hariç pek dışarı çıktığı da görülmemişti. Sanatkârın o zaman zillet olarak nitelendirdiği, ihtiyac-ı iâşesi için kaydettiği o "orfeon rekord"lar bugün