#Fyodor Mihayloviç Dostoyevski#İnsanın "Yeraltı" kafasının içidir... Kafasının içindeki mağaradır... İç dünyasındaki korkak benliğidir...
Dostoyevski, beynin sınırlarını zorlayan bir eserle çıktı karşıma. Aslında bu eser her anlamıyla sınırları zorluyor; vücut bulmak için, anlamak için, anlamlandırılmak için...
Öncesinde kitabın genel hatlarından bahsedeyim. (Ayrıca Yeraltından Notlar kitabını veya herhangi bir kitabını okumadan önce onu iyi tanımanızı yani hayatı ile ilgili derin bir araştırma yapmanızı öneririm. Zira Dostoyevski'nin düşünce tarzını, iç dünyasının biraz bilmeden eserlerini anlamakta zorlanabilirsiniz. Ben biraz zorlandım çünkü :) Kitap iki kısımdan oluşuyor: "Yeraltı" ve "Notlar" olmak üzere Dostoyevski girişte ikisinin de tamamen hayal ürünü olduğunu ve söylüyor (her ne kadar inanamasam da bu söylediğine...)
#gerisi spoiler içerebilir#
Bu eser Dostoyevski'nin Sibirya sürgününden sonra yazdığı eserler arasındadır. Yani o idamdan kurtulup hayatının dönüm noktasını yaşadıktan sonra yazdığı eserlerden...
Kitabın içeriğine gelecek olursak: kitabı okuyorsunuz, anlamaya, anlamlandırmaya çalışıyorsunuz (özellikle "yeraltı" kısmını) ortada karakter var ama karakterin adı yok. "kim bu adam?" diyorsunuz. Cismi var ama ismi yok.
Ama kendi kendinize şöyle diyorsunuz: "o karakter bir sembol. O aslında sen, ben, biz... Çelişki yaşayan... Hayatı anlamaya, anlamlandırmaya çalışan... Kendi iç dünyasıyla, benliğiyle sürekli kavga halinde olan... Benliğindeki korkaklık belki de o karakter..."
Sonra kitap sana sesleniyor!
İnsanın en büyük mahzeni, en büyük yeraltısı, en büyük kara deliği, beynidir! kafasının içindekilerdir! ruhundaki hiçliğidir!
Aslında hepimizin bir yeraltı dünyası yok mu?
Bize bizi, hayatı, her şeyi sorgulatan bir yeraltı...
