Meşîme, plasenta. Yavrunun anne rahminde içinde büyüdüğü zarsı yapı. Şeb de gece demek. Herhalde "karanlık"taki müştereklerinden ötürü, meşîme ile gece benzeştirilmiş. Yavrunun, dışarıdan bakan için ne idüğü belirsiz bir karanlıktan çıkıp aramıza katılması, hiç yoktan kazanılması, nasıl olmaz denilen bir olur ise, geceler de olmazların oldurulmasına vesile edilen meşîme gibi daima gebedir. Vecize meşîme demiş, rahim dememiş, dölyatağı dememiş. Çünkü rahim boş bulunabilir. Meşîme illâki doludur. Gece de aynen böyledir. Hep gebe, hep gebe.