Mehmed uzun aşkın sevdanın şehvetin sürekli kitaplarına dahil ettiği genelevlerin çıplaklığın yazarı değildir. O tarihin şahididir. Faili meçhul cinayetlerin sürgünlerin tanıklığını yapmış bir yazardır. O büyük bir tanıktır, 50lerden 90lara kadar tüm dönemlere şahit olmuş bir yazardır. Ancak tarihin romantizmi sayfalarının arasında yer bulan bu gerçek hikayeler gerçek kişilerin yeri dramatizm sayfaları olmamalıydı. Aşk ve tarihin masalları olarak kalacaktır. Kanla sulanan bu toprakların O ülkenin adını hiçbir zaman bu kitapta bulamayacaksınız. İyi bir sorun analizi yapılmış sorunları açık ve köklü bir şekilde dile getirilmiş olmalıydı. İyi bir iki kahraman olmalıydı.
Jîr; sağlam fikirlere sahip olan, kendini davasına adayan kişi. Ama kevok, kevok hangi fikirler için savaşmaya gitti jîrin aşkının şehveti mi yoksa ülkesinin özgürlüğü için mi savaştı. Hayır o jîr’î tekar görme isteğiyle fikirsizce bir savaşın içine attı kendini. İtirafçı olmaya karar vediği zaman mağaraların boş olduğunu mu düşünüyordu? Düşünmemeliydi kendini feda etmesi gerekirdi. Renas’ı onu kardan, tipiden kurtaran kişiyi ve beş arkadaşı ne için öldürttü. Bir güvercinin yaşamı için 6 dağ keçisi öldürülmesine göz yummak hangi aklın bir sonucudur. …. Kim hain kevok mu baz mı? Hayır kevok ve Baz iki ihanetçi iki katil Kürt romanına konu olmamalıydı. Onların haklılık yanları yoktur. Sadece baz’ın bir ömre daha yeniden doğmaya hakkı vardı. Bu neyin savaşıydı kimin için binlerce Kürt genci, Hayallerini sevgililerini eşlerini ailelerini bırakıp ölüme gittiler.
