“Kimse kimseye yetmiyor. Kimse kimsenin boşluğunu dolduramıyor. Çatlaklarını kapatamıyor. Kimse kimseyi onaramıyor. Kimse kimsenin dallarına konmuyor. Kimse kimsenin içine bakmıyor. Kimse kimsenin ta içine akmıyor. Kimsenin kimseden pek haberi olmuyor. Kimse kimseyi tam olarak duymuyor. Kimse bir başkasının eksik yanını tamamlamıyor. Kimse yolunu bir başkasının içinde kaybetmeyi göze almıyor. Kimsenin gözyaşları kimsenin avuçlarında birikmiyor. Kimsenin kırıkları başka birinin tenine batmıyor. Kimsenin kokusu burun direklerimizi sızlatmıyor. Kimsenin şarkısı içimizde çınlamıyor. Kimsenin sırrı içimizin tenha köşelerine saklanmıyor. Aramıza soktuğumuz mesafeler yüzünden bakınca kimsenin hayatı görünmüyor. Kimsenin şarkısı kulaklarımızda yankılanmıyor. Kimse içimize birikmiyor, içimize kıvrılıp yatmıyor. Kimsenin gökyüzünden bize bir yıldız düşmüyor. Kimse kimsenin hafızasında bir yer tutmuyor. Kimse kimseyi bütün hesaplarına katmıyor. Kimsenin nabzı başkasında atmıyor. Kimse kimseyi kendine katmıyor. Kimse kimseyi içinde yaşatmıyor.”
~ Gökhan ÖZCAN
Sayfa 6
··
109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.